08 Şubat 2022, Salı
saat: 13:32
Onca yıl yaşadığım zorlukların kaymağını 35 yaşımda almaya başlıyorum sanırım. Ayağıma takılan aileme rağmen okudum, çalıştım, kendimi geliştirdim ve hala tırmalamaya devam ediyorum. Edebiyat öğretmeni olacakken üst düzey yönetici asistanı olmak varmış kaderde...
Yapılan zamdan memnunum. Çok iyi değil ama ortanın üstünde olduğu için nankörlük edemicem. Hemen kredi kartlarımı temizledim mesela. Bişey almamak için ihtiyatlı davranıyorum çünkü her şey ateş pahası. Artık devir sahiden tasarruf devri. Memleketi öyle hale getirdiler ki bir sinemaya gitmek ya da kafede oturup kahve içmek inanılmaz lüks hale geldi. Kadınlar çalışmadan erkekler evi geçindiremez hale geldi. Bu arada bakıcılara verilen maaş kendi maaşımızın yarısını kapsıyor oldu. Avuntum şu ki çektiğim stresin en azından bir karşılığı var. 7 sene daha çalışıp emeklilik hakkı elde ediyorum ancak EYT denen saçmalığa takılıcam. Hoş çalışmaya da bu kadar alışmışım evde ne yapıcam o da ayrı. Çocuğun eğitimiyle kendimi oyalarım en fazla. Biz kadınların kafasında dönenleri kaleme döktüm sanırım. Şu ülkede kafan rahat yaşayamıyorsun arkadaş. Allah yarınlarımızı hoş etsin..
Bugün yoğun toplantılar var. Akşam da otelde olacağız. Eve gitmem geceyi bulur. Pandemi yüzünden organizasyonlar çok aza inmişti biraz biraz başladık. Önceki firma global olduğu için haftada en az 2 büyük toplantılar olurdu. O tempodan bu tempoya düşmek beni tembelleştirdi desem yeridir. İngilizce de konuşmuyorum 3 yıldır. Yılda 1 kez ABD' den arkadaşlarım geldikçe konuşuyoruz ama resmi dilde eski cambazlığım kalmamış olabilir :) Ders alsam bile kullanmadığım için hep gerileyecek. Bu konuda şimdilik öylece kaldım gibi..
