12 Mart 2022, Cumartesi
saat: 21:22
Eve on beş günde bir temizliğe gelen Diana ve bebek bakıcısı arasında kaldığımda, hiç düşünmeden temiz olmayan bir evde yaşayabileceğimi ama bu çocuklara bakmaya devam etmediğim her dakika başına ne gerekiyorsa ödemeyi, Diana'yla ilişkimi bitirmeyi uygun buldum.
O arada Diana Ukrayna'ya, annesi ve iki yaşındaki kızının yanına gitti. Savaşın 3. günüydü.
Dün dönmüş.
Memleketi bu durumdayken onu işten çıkaramam ama Putin yüzünden de bu çocuklara bakmak istemiyorum.
Onlara uyurken bakmak istiyorum ya da arkadaşlarıyla oynayınca. Ama benim yüzüme "hadi eğlendir" diye bakınca değil.
Memleketi bu halde kadına cam da sildiremem.
En sevdiği şey kıyafet katlamak.
Çok da güzel yapıyor.
Boyutu ne olursa olsun her şeyi katladığında, birbirine eş durumuna getiriyor.
Renk sıralaması yapıyor, oysa her şeyim siyah benim.
Uzun kollular ve diğerleri olarak diziyorum ben.
Diana, o kadar küçük ve sessizki, onun evde olduğunu unutuyorum.
Çok güzel ve güleç bir yüzü var.
En çok benim eşyalarımı katlamayı seviyor.
Kıyafetlerimin onu hayal kırıklığına uğrattığının farkındayım.
5 gözlü bir komedine sığıyor her şeyim.
Kendisinin benden çok kıyafeti olduğunu ve onları asla benimki gibi böyle yumaklar halinde ya da yakası, eteği kesilmiş şekilde bırakmayacağını geçiriyor içinden.
Dün perdeleri yıkadım.
5-6 belki 10 yıldır yıkanmamışlardı.
Benciğim taktı.
Bir kadın gibi hissediyor muyum diye sorarsan hayır.
Malum bu memelerle mi.
Ama bir içim açıldı perdeler olduğundan daha beyaz çıkınca.
Ev arıyoruz belki ev bulacağız.
Evden çıkacağız, oysa bahçe var, gülizar nene var, komşuların her biri var.
Keşke aynı apartmanda bulsak.
Çalışmalarım birleşerek bir altılama doğurdu.
Daha birini doğru düzgün yazamadan bunu altıya çıkarmanın manası ne.
Gelin evlerine düştüm.
Flaşbekler halinde Necmi ve diğer olası tüm ölümleri bir el hareketiyle savuşturuyorum.
Ama çok sık aklıma geliyor. Demek burda da anılarım var artık.
Bir geçmişim var.
İçine girmeden üzerinden atlamaya çalıştıkça diplere batıp çıktığım ama bir şekilde bu çamurda yüzmeyi değilse de batmamayı öğrendiğim memlekette anılarım var.
Anılarımdan Garip ve Necmi öldü.
Levent gitti.
İlker,ı.
