10 Haziran 2022, Cuma
saat: 12:28
Hani küççükken kurduğumuz hayaller düşünceler hep aslında bizim için en doğru en saf varlığımıza en uygun olanlarmış. Sonradan büyüdükçe her kafadan bir ses çıktıkça aklımızı fikrimizi özümüzü hayallerimizi bulandırırmış bunlar. Ben çok küçükken hissetmişim ailenin içinde sahte sevgilerin gerçek olmadığını. Ama yıllarca uyutmuşum bu düşüncemi, hep haksız gelmiş bana sahte aile ilişkileri,Bu dünyanın umrunda olmayan bir sahte aile ilişkileri. Birgün benimde umrumda olmazmış... Beni de düşünemezmiş. Olgun olmayan ruhlar sevmeyi bilmezler. Sevgi derinlik ister, saygı ister, her koşulda kabullenme ister.... (ben böylemiyim bilmiyorum...) En azından dayıma ve teyzeme ve anneme böyleyim , bazen abime karşı beklentilerim daha yüksek olabiliyor. 2 sene sonra bu karşılaşmamızda teyzem ve dayım ile ne kadar uzak olduğumuzu fark ettim , beni ne kadar sevmediklerini gördüm, beni ne kadar düşünmeyip kabul etmediklerini, kalbim cok kırıldı... Ama ne bekliyordum ki... Hayal dünyasında yarattiğim o teyze dayı yok olmus... Bizim bir hayatımız kalmamıs , yamanmışız temelsiz sallanan hayatlara... Abim ve annem bunu göremiyorlar, annemde birey olamıyor. Bir o taraftan bir bu taraftan çekiliyor. Yanlız ve tek başına bir karar alamıyor... Aile her seferinde bana öyle acı veriyorki. Kendi ailemi klasik olmayan yöntemlerle kurmak istiyorum. 4 duvarı kapalı olmayan bir aile kurmak istiyorum, orphanage açmak istiyorum. Birde Saçmalıklarımı , yaralarımı, neşemi ,sevgimi paylaşabilecek birisini istiyorum, sadece benim durumumda olacak , eski evliliğinden çocuğu olmayacak birisi.... Eyal den acilen ayrılmam gerekiyor... çok attached ım onunla cok uzun ilişkim olduğu için ama benim için zararlı ve asla geleceği olamayacak bir kişi sonuçta, artık umarım bu sefer kopacağım tamamen bu ilişkiden...
