27 Temmuz 2022, Çarşamba
saat: 16:54
Sanayide köftecide öğlen yemeğimizi yedik. Kocaman köfte ekmek. Ankara'da da arabası olan arkadaşın olması güzel bir şeymiş.
Memur olmak hayatına rutin devam etmek demek. Arada köfteciye gidebilmek bile iyi geliyor insana.
Muhabbette ilişkiler, vizyon, şehirler falan vardı. Elbette bir çok muhabbetimde olduğu gibi söz Can'a geldi. Yine yeni tanıştığım birinden övgüler aldırdım adama. Anlatırken kendimi şaşırmıyorum, yaşananlar benim hayatımdı ve anılarımdan bahsederken ondan da bahsetmeliyim diye düşünüyorum. Ama karşımdaki kişi etkilenince değişik geliyor bu durum.
Can'dan sonra hayatıma 2018'de biri girer gibi oldu biliyorsun. 2005'de fiilen çıkmıştı Can ama 2015'e kadar benimle yaşamış gibi davrandım. Bunu bir sorunmuş gibi anlatırken ben, dinleyenlerin güzel bakışlarını gördükçe daha abartılı, hastalıklı, imkansız bir şeymiş gibi geliyor hissettiklerim. Umarım kurtulmuşumdur.
Kurtulmam gereken bir şey mi onu da anlamıyorum çok. Kendilerinin sevgilileri varken, ilişki yaşarken niye bu kadar tepki veriyorlar? Şu anda onların aşık oldukları ya da değer verdikleri kişi yanlarında, onlar benim anlattığım hisleri yaşıyorlar. Onların düşündüğü gibi bir şeyi kaybettiğim için şanssız olan benim.
Güzel bir şeyler yaşadığımı hiçbir zaman inkar etmedim. Sadece o kadarmış...
Bunları neden anlatma gereği duydum yıllar sonra? Kendimi anlatmak zorunda kaldığımda böyle oluyorum. Doğru herhalde en az Can'a kendimi anlatıyordum. Farkındalığı, gözlem yeteneği iyiydi. Şimdi de ona bahsetmek isterdim insanların garipliklerinden, bana bunların normal olduğunu anlatsın bilmediğim hayata beni alıştırsın diye.
Büyük şehre hoş geldim. İkinci evim oldu bu şehirde evden çıkarıldım bir yıl dolmadan. Kiracı olmak böyleymiş. Yine alışmaya çalışacağız yeni bir yere.
