19 Ekim 2022, Salı
saat: 02:06
Ne çok şey harcadık bugüne kadar;
Zamanımızı, enerjimizi, umutlarımızı..
Rakıları vurduk masaya,
Neşemize hüznünü kattık.
Bir gün son defa sesini duyduk,
Ki, Bilmiyorduk..
İlk dokunuşta; rüyaya daldık,
Sonra, bir daha hiç uyanamadık..
Öyle bir yer ki kaldığımız,
Kucağımızda bir dolu umut,
Mutlu bir sabaha uyanacağız sandığımız,
Masamızdaki insanlar, konuk..
Aşk zaten kimi zaman,
Bile bile imkansız olduğunu,
Kendi duana amin demek değil midir?
En büyük tuzak değil midir,
İnsanın kendine kurduğu..
Anlamadan,
Anlamak istemeden,
Fark etmeden ne geleceğini veya fark etmezken..
Gözlerini kapatıp kollarını açmak değil midir?
Öyle bir yerdeyim ki,
Renkler soluk,
Saatler bozuk,
Hayaller çabuk..
Keşfettim gerçeğini bu hayatın,
Sakince, sergilenen oyunları seyrettim..
Oysa güldürmek istememiştim,
Ona sadece aşkımdan bahsettim..
