03 Aralık 2022, Cumartesi
saat: 11:24
Bir zaman bir sevgilim vardı, kaç şehirde öpüştük geyiği yapardık. Beste kalmıştı. Aslında biraz ona istinaden yazasım geldi, buradan da yazmalıyım. Burası farklı bı şehir.
Buraya gelmeliydim, ama içim rahat değil şimdi. Bu da benim malligim. Ama içim rahat olmasa da çok memnunum. Dünyanın bir diğer ucunda tanıştığım arkadaşlarımla şimdi diğer bir ucunda buluştum.
Bana sorarsan, onlar aslında nasıl değerli bir durum olduğunun farkında değiller, ve suan sarhoş sarhoş uyuyorlar. Ben ise farkındayım, ve henüz uyamadim.
Işte, selam veresim geldi benim de birilerine. Burada değil sadece, zaten, şu dünyada selam vermek isteyeceğim kaç kişi var ki?' hadi diyelim on, bir de dünyanın nüfusunu düşün?
Everybody's dancing in the moonlight.
Düşünme zaten tamam.
Ben kahvaltı diye patates kızartması, bir kaç dilim ekmek, peynir ve jambon aldım. Bence ekmeğin, jambonun ve peynirin üçte birini bırakıp gidicem. Beni anlıyorsun değil mi?
Evet ben bir sandviç insanıyım.ama, evet kisitliyim .
Komik anı, hostel geri dönünce telefonum yanımda değil sandım ve sarhoş kafamla tabletten konumuna ulaşmaya çalıştım, yarım saat falan aldı heralde. Bil bakalım neredeydi?
Yatağımda.
Evet tam ben.
