10 Aralık 2022, Cumartesi
saat: 23:20
Selam güncem,
Görüşmeyeli saçlarımın beyazları ile omuzumdaki yüklerin sayısı artmış durumda.
O nalet Ağustos gününden bahsedelim mi biraz. Kendi ellerimle canım annemi mezara koyduğum zaman hani. Tam tedaviye başlayacağız ve herşey yolunda girecek dediğimiz zaman. Hiç beklemediğimiz şeyler böyle başladı işte.
Sonrasında babamı toparlamaya çalışırken hayat arkadaşımdan destek göremedim (Belki bu başka bir yazının konusudur).
İnsanı cinnetin eşiğine getiren çok az şey varmış ve de zor zamanlarda dayanabilme eşiği tahmin edilemeyecek kadar düşüyormuş.
Gerçekten o an hiç dokunmamam gerekirdi ona, muhatap olarak bile karşıma alıp ciddiye almamalıydım onu, tek derdi gezip eğlenmek olan birinin neden bu zor günlerde yanımda olmasını bekliyordum ki?
Ah ah bu beklentiler üç yıllık resmiyeti sona erdirdi. Ne o ne ben istediğimiz gibi bir evlilik yaşayabildik. Kendimize ve çevremize zehir ettik hayatı ve şimdi geride kalan büyük bir enkaz.
Bu pisliği babama bulaştırmamak için elimden geleni yaptım ama aile böyle birşey, ödenecek parayı toparlamak için kredi çeken babamda bu bok çukurunun içine girmiş durumda.
İyi ya da kötü bu durumdan onu çıkarmak için yaptığım plan işe yaramalı artık, artık hatta yapamam, annemizi biz üzdük biz onu o mezara soktuk günden güne hasta ettik onu ve havlu atıp çekildi buralardan.
