11 Şubat 2023, Cumartesi
saat: 09:51
uykum kacti yine.. son bir haftadir boluk porcuk uyuyorum.. acilari unutturacak hic bisi yok, olay ufkuna girdigim bi karadelik ve zaman durmus gibi..
insanin coping mekanizmasi duruyor bazen, bol bol spor yapiyorum, o kucucuk pickleball topuna her vurdugmda sanki unuttugum bi an yasaniyor ama sonra donup eve gliyorum, kaslarim aciyla kivranip , dinlendir beni derken, beynim hayir uyku senin icin luks, butun yasananlarin ustunden gec bakalim diyor..
eskiden hayallerde , gozumu kapadigimda yasadigim dunyada mutluydum, simdi gercek hyat benden bunu da caliyor..
keyifsizim, cok faxla dogru bildigim yanlis var, col fazla belirsizlik ustelik de belirsizliklarle yasamanin gucsuz oldugum yanim gercegi.. uyku en iyi becerdigim seydi bi hafta evveline kadar simdilerde caresiz bi kivranis geceleri..
artik su bekledigim mucizenin zamani gelmedi mi.. butun dunya acilarla savasirken, kabuslarin gunduzleri yasandigi hayatta hayal kurup mucize beklemek bencillik mi? peki benim bi kere olsun bencil olma hakkim olmayacak mi??
cikarin beni bu paradokstan..
saat: 09:56
bugun neyi fark ettim gunce, uykusuzluk unuttuklarimiz geri getiriyor..
canim dedem, be buyuk boslugu, son yazdigim guncedeki haykirisim, hepsi burda yani basimda, yatakta fazlalik yapan diger yastiklara dayali..
kendime acilar cikarmayayim diyorum, sonra pat aklima baska bisi geliyor, savasiuorum ama olmuyor
caresizlik nasi bir histir bilmezdim, yas aldikca fikrim olusuyor..
ben ne zaman gucsuzlestim, ne zaman kendimdn korkar hale geldim, me zaman mutsuzluga teslim olmayi yeglemeye basladim.. neler oluyor bana, bana uykularimi geri verin..
