27 Mart 2023, Pazartesi
saat: 12:05
Selam günce ,
Şu an bomboş vaziyette otururken hazır geleyim dedim zira 17 durak var ..
Hayatımın en sanırım farkındalık dolu 2 ayı oldu. Farkında olarak yaşamanın ağırlığı altında ezildiğim ve neler yapabilirim diye düşündüğüm bir dönem. İnsanlar kendi içlerine sanırım böyle dönemlerde dönüyor . Bir çok insan yakınlarını, evlerini kaybetti. Bir çok insan tüm anılarını enkaz altında bıraktı. Ben ise ev arkadaşımla birlikte bir dönemi enkaz altında bıraktım. Diğer ev arkadaşımın yaşadıklarını an be an şahit oldum, diğer arkadaşımın teyzesinin, halasının cenazelerine ulaşmak için savaş verdiğini gördüm. Diğer bir arkadaşımın ailesini tanıyamadığının hikayesini dinledim. Bir diğer arkadaşımız bize geldi 3 gün kaldı. Çaresiz, umutsuz, yorgun vaziyette . Bilmiyorum bu insanlar bu acıları nasıl kaldıracak.
Ama şöyle bir durum var öyle ya da böyle hayat devam ediyor. Devam etmeye çalışıyoruz. Yapacak hiç bir şey yok, elden hiç bir şey gelmiyor .
Ancak şu yaşanılanlar suratıma şunu çarptı okkalı bir şekilde . Bu an varsın ama bir sonraki an olmayabilirsin. Şu an nefes alıyorsun ama çok değil 1 dk sonra almayabilirsin . Bunu düşünmeden edemiyorum zira beynimin bir tarafında hep bu var . K’li öpüp kreşe gönderirken , E’yle evden çıkarken öpüşüp “görüşürüz” derken . Ya görüşemezsek?
Ve bu psikolojiyle 5 günlüğüne İstanbul’a geldim. Dün gece K inanılmaz huyduzdu . Pek uyutmadı aslında yaklaşık 3 gecedir uyutmuyor ve şimdi gece 4te evden çıkıp şehir değiştirdim . Ayakta duracak halim yok ama şöyle de bir şey var şükür bugüne .
Psikolojim çok mortingen değil ama çok muhteşem sağlıklı olduğumda söylenemez. Bunu düzeltmek için bir kaç seans terapi almaya karar verdim. Bunun dışında , nefes terapilerine katılıyorum . Gluteni şekeri yine bıraktım. Biraz olsun ayakta sağlıklı durabilmek için. Bugün koşu programım başladı. Bu program başladığında İstanbul’da olmam hoş olmadı ama neyse haftaya toparlarım.
Zaman çok ama çok hızlı geçiyor . Seninle tanıştığımda 14 yaşındaydım günce .. 20. Yıl dönümümüze az kalmış. (: yine de belki çok eğlenmiyorum belki çok gezemiyorum. Yeni yerler , yeni insanlar , yeni mekanlar keşfedemiyorum . Ama güzel yaşıyorum be. Ne bileyim belki daha güzeli vardır ama şu an elimdekilerlede mutluyum en azından şu an içinde bulunduğumuz ekonomi durumu düşünürsek.
Her günüm genel olarak üzülerek geçiyor . Memleketin haline , hayvanların haline . En olmadı kendi çevremdeki insanların özellikle kötü kalpli, bencil, kendi hırsları için insanları yok sayan insanları gördükçe ve onların çocuk yetiştirdiklerini gördükçe bu sefer K için endişeleniyorum. Ebeveynlik genel olarak endişelenmek sanırım.
Sürekli endişeliyim.
Sürekli düşünüyorum.
Geleceği, yarını ne yapacağız diye .
Ah K seni çok özledim şimdiden. 4 gün sonra birlikteyiz ama :’)
3 ay önce iş değiştirdim.
Çok daha mutluyum hatta benim gibi linkedn manyağı bir insan neredeyse 3 aydır adam akıllı girmiyor . Bu sefer oldu mu dersin günce ? Biraz olsun huzurlu bir yer buldum mu dersin? Ya da sadece Prod ‘da çalışmadığım için bunun verdiği keyif mi. Hala mesai dışında telefonum çaldığında acayip geriliyorum işten olduğunu düşünerek . O zil sesi bana çok kötü günleri hatırlatıyor . Saatlerce, günlerce uykusuz çalıştığım bir taraftan “bu bebeye sütüm yetmiyor mu yoksa” diye kendimi sorguladığım bir taraftan “ bu çocuk niye 3 gündür zıçmıyor” u sorarken diğer taraftan “oha prod’da mı çalışmıyormuş nasıl olur durun geliyorum” cevabımı veriyordum.
İnsanoğlu , her ağırlığın altından bir şekilde kalkıyor. Şu an yap de yapamam … ama başına gelince nasıl da güzel yapıyor . Ne uykusuzluk ne açlık koyuyor . Garip varlıklarız vesselam..
Yani anlayacağın biraz içime dönmeye başladım. Biraz kendimle , ailemle ilgilenmeye başladım. Sağlığımızla , günümüzle , daha verimli daha keyifli nasıl yapabiliriz’in peşindeyim.
Soruyorlar , hala ev almadınız ne zaman alacaksınız diye
Kocaman bir siktiri çekeyim geliyor …
Bu kadar buhranlı bir günce yazmak istemezdim ama o kadar olaydan sonra ilk günce oldu. Evet zamanla her yara geçiyor , en azından o ilk afatı kalmıyor .
Güzel olsun gün günce , güzel haberler ile gelsin.
Böyle büyük bir felaketi ülke olarak , dünya olarak bir daha yaşamamak dileğiyle .
Kuraklık da geliyor gibi ya
Hayırlısı
Abvyz hep derdi ki “bunlar daha iyi günlerimiz “ hep kızardım her konuda iyimsersin de neden dünyanın gidişatı konusunda aşırı kötümsersin diye ..
Haklıymış.
Not : tam haklıymış yazdım ve geldiğimi fark ettim, teşekkürler günce .
