25 Nisan 2023, Salı
saat: 05:12
Dünyada karşılaşmış gibi...
Serkan keskin'in oyunda en etkilendiğim anlarında birinde söylediği sözdü. "ben başka bi alemde yaşıyorum, sen benimle bu dünyada karşılaşmış gibi bana akıl veriyorsun. ben ruhlar alemindeyim. senin ölmüş babanla, ölmüş evlatlarımla başka bi alemdeyim."
Bir türlü bu aleme ayak uyduramamış gibi hissediyorum kendimi. normal olan tüm normlara tik atmama rağmen, kendimi bu alemden ne zaman kopardığımı hatırlamasam da bu aleme dönüşümü sağlayamıyorum.
mesela annemin vefatından 1-2 gün sonra birisi "yasın ömrü 72 saattir, sonra hayatına devam edersin" gibi bir şey demişti. benim yasım 9. yılında falan, hani o kadar hakim değilim bu alemin kurallarına.
bu aleme ayak uyduramayınca, yapmak istediklerim de karşılık bulamıyor. kendimi 38 yaşında ilkokul öğrencisi gibi hissediyorum.
sanırım uzun bir güncenin ilk adımlarını attım. uzun zamandır yazasım gelmiyordu. bugün ki oyundan çıkınca yazmaya karar verdim aslında arabayı park ederken.
taaa cnbc e dönemlerinden beri "zombili dizi mi olur mnkym" yaklaşımımdan ötürü izlemediğim the walking dead dizisi, hayatımın tamamını gözden geçirmeme sebep oldu. üzerine "dünyada karşılaşmış gibi" oyunuyla beraber sorunlarımı anlamlandırmış oldum.
ben walking dead evreninde heralde 2. gün falan ölürdüm. ben survivor değilim kesinlikle. ya yoldaki bi kediyi kurtarmaya çalışırdım ya da ne bileyim bir çocuğu falan ısırılmaktan kurtarmaya çalışırken ısırılırdım. ben o çocuğu veya kediyi veya x kişiyi kurtarmadan yola devam etsem, yaşayacağım hayatın bir anlamı olmayabilirdi zaten. sonra farkettim ki ben hayatıma arkadaş/dost olarak hep survivorlar almışım. bu insanların survivor olduğunu bilmeme rağmen, belki de kendi zayıflığımın da farkındalığıyla o insanların bir şekilde survive ederken, beni de zayıflığımı bilerek kurtarırlar, destek olurlar diye düşünmüş olabilirim alt bilinçte. Ancak bu insanlar gün geldiğinde sadece kendilerini kurtardığında, beni geride bıraktıklarında, ben buna şaşırıp şok falan olmuşum.
Kafam karışık haliyle, uzun zamandır yazmamanın verdiği bir doluluk hali var. Halama gideyim diyorum (veya x kişiye), gittiğimde sorulcak kpss sorularını çalan fetöcüler gibi biliyorum sınavın tüm sorularını ama cevaplarını verebilecek enerjim ve motivasyonum yok.
çocuk işi noldu? tüm dualarımız seninle evladım.
iş durumun ne oldu? hayırlısı olur evladım.
para durumlarını naptın? biz hep arkandayız çocuum.
evlilik nasıl gidiyor? aman nazarlardan korusun allahım.
hayatın altının üstünden kötü olduğunu nereden biliyorsun mottosuyla yola çıkıp, hayatımı 1 ayda ters yüz etmişken, neresi altı neresi üstü artık algımı kaybettim.
ben bundan sonra hayatıma walking dead evreninde hayatta kalamayacak olanlarla devam etmeye karar verdim. 10 yıllık 20 yıllık dostlarımı şu geçen 2 ayda hayatımdan net bi şekilde çıkardım. bundan sonra gerçekten beni kurtarırken ölebilecek veya onu ben kurtarırken ölebileceğim insanları dahil edicem hayatıma.
günce bilet bulabilirsen krek'in oyununa gitmelisin ve hala izlemediysen walking dead i izlemelisin.
şimdilik söyleyeceklerim bu kadar. arayı soğutunca konular çok karışıyormuş, daha sık gelmeliyim.
