29 Nisan 2023, Cumartesi
saat: 13:20
Geçtiğim yollardan başkalarının da geçtiğini görünce içim bir hoş oluyor. Önce güzel anları hatırlayıp seviniyorum o anı yaşayan için. Ama birde zor olan taraflar vardı o yollarda. İşte oraları anımsayınca içim eziliyor. Burnumun direği sızlıyor. Tekrar o anı yaşıyormuşum gibi hissediyorum. Hatta bir süre bunu düşünüyorum bunun ızdırabını çekiyorum.
Ben hayatım boyunca hep birilerini anladım. Gerçekten anladım. Kızdım, öfkelendim, bir an da olsa saçmaladım ama hep anladım. Bir süre sonra da olsa. Ama beni kimse anlamadı. Hiç hemde. Belki biraz annem anlamıştır. Benim anladığım kendimi yerine koyduğum kimse bana aynı tarifeyi uygulamadı.
Bunun içinde öfkeli değilim ama. Benimde bu hayattaki varoluş amacım budur belki. Empati yapa yapa bu dünyadan göçüp gitmek.
Sabah sabah nerden aklıma geldi bu konuda biliyor musun? Onu da yazayımda sonra okuyunca tekrar bir dejavu olsun bana.
Yeni doğum yapan bir arkadaşım var. İkinci bebeğini aldı kucağına. İki küçük peşpeşe doğan bebek. Uzaktan bakınca çok sevimli ama iç dünyası tam bir savaş alanı olan bir durum. Hele de etrafında yardımcı olan kimse yoksa. Net boku yedin. Geçiyor tabi her şey ama nasıl geçiyor. Arkadasımda öyle bir an da şuan. Ve bundan tam 4 sene önce bende aynı durumdaydım. Bildiğin boku altın varaklı tabaklarda yedim. Yedirdiler bana. Neyse şükür geçti. Büyüdü benim bebeler. Hatta o kadar tadı damağımda kalmış ki o bokun bide üçüncü yolda. Deli miyim sence? Bilmem olabilir.
Günün şarkısı; Yarım bıraktın - Cem Yıldız
