01 Mayıs 2023, Pazartesi
saat: 14:46
babaannemin vefatından sonra annem babam biga'dan istanbul'a dönerken halamı da getirdiler o da bizimle kalıyor bir kaç gündür. aramız çok iyidir arkadaş gibiyizdir. ailede yanında sigara içebildiğim ilk ve tek insan hatta. dün akşam yemeği yiyorduk hep beraber, babam sofrada yoğurt istedi ben de şakayla anneme takıldım versene babacığıma yoğurdunu adam yoğurt istiyor dedim sonra da şakasına babaağğmm canım babağğm falan dedim annemin yanağından makas alıp. hepimiz gülüşüyoruz masada. annem de ''aman çok kıskanıyorum sizin baba kız ilişkinizi'' dedi gülerek. tam sofradan kalkıyordum yerimden kalktım babamın yanına gittim hafif bi sarılıp gidecektim. ve tam o an 33 yıllık hayatımda asla olmaz diyebileceğim şey oldu.
''babasının en zor gününde yanında olmayan kız sarılmaya gidiyor şimdi yanına''
dedi annem.
benim bu güne kadar çok kalbimi kırdılar günlük. yarın kaçarak evlenelim dese yarım saniye düşünmeden kabul edeceğim adam karşıma geçip ben başkasına aşık oldum ne yapabilirsin ki dedi bana mesela yıllar önce. adamın üstünden yıllar aktı ama o söz çakılı durur bende. böyle bir sürü anı sayarım da olay o değil.
annem bunu söylediğinde yere çakıldım. yere çaktılar beni öyle taş gibi durdum ayakta. yüzüne bakakaldım halam koluma dokundu tamam canım.. der gibi baktı bana. aslında amacım yavaşça mutfaktan çıkıp gitmekti ama sonra ne oldu bilmiyorum. sanki benliğim vücudumdan çıktı ben de kenara çekildim ve kendimi seyrettim. çok anne kız kavgamız olmuştur ergenliğimde vs ama hiçbiri böyle olmamıştı. ben ki 33 yaşında kadın elime ilk geçen tabağı yere fırlattım tuz buz oldu tabak. sonrası apartmanı yıkana kadar bağırmalı üstüne yürümeli kabus gibi dakikalar. halam araya girdi tuttu beni, annem korkup oturma odasına kaçtı. 1 hafta önce annesini kaybetmiş koridorda öğrencileri görünce korkup sınıflara kaçışan sert disiplinli emekli öğretmen babam yapmayın.. diyebildi masada sadece.
sonrası kaos. sonrası odama gidip ağlayarak camda sigara içmek. 9 yıl oldu bu panik atak hastalığına yakalanalı ve eşlikçisi agorafobi. 8 yıldır antidepresan kullanıyordum 11 ay önce bıraktım. 8 aydır da terapi alıyorum. çok şükür ilaçsız yaşayabiliyorum artık ama agorafobim 1 milim bile ilerlemedi. benim de hatam var terapistimin bu konuyla ilgili verdiği hiçbir çalışmayı yapmadım. neyse sonuç olarak ben hiçbir yere gidemiyorum sözlük. 33 yaşında koca kadın kimsenin evinde kalamıyorum ve günübirlik olmak şartıyla istanbul içi geziler dışında şu şehirden yarım cm bile uzaklaşamıyorum. bu hafta sonu en yakın kız arkadaş grubum fethiye'ye bir arkadaşımızın bekarlığa vedasına gitti ben gidemedim mesela. gidemediğim tonlarca gezi aktivite var benim.
geçen hafta annem odama girip de babannen vefat etmiş kalk hazırlan biga'ya gidiyoruz dediğinde kapıda hüngür hüngür ağlayıp anne ben gelemem dedim. kimse yoktu sadece ikimiz vardık benim o halimi gördü. peki dedi gitti. 2 gün işten izin aldım evde oturdum durdum. çanakkaleliyiz biz, babam ölse biga'ya gömülecek. demek ben babam ölse gidemeyeceğim öyle mi diye düşünüp ağladım. 33 yaşındayım hiçbir zaman evlenemeyeceğim mesela. hiçbir zaman bir eşim bir çocuğum olmayacak biliyorum ben bunu. bunu bilerek yaşamak o kadar ağır ki.
babam bilmez ne panik atağımı ne ilaçlarımı ne de terapimi. hepsini annem bilir. bildiği halde o söylediği şey o kadar koydu ki bana. anne kız kavgaları olur daha ağırları bile olur belki ama hiç bu kadar kırılmamıştım. acı evin dışından gelince bir şekilde baş edersin de evin içinden vurulunca nereye gideceğini bilemiyor insan. evinden de vurulmazsın be.
ben anladım ve artık anlatmayı bıraktım günlük. çünkü 9 yıldır bütün şehir dışı planlarına utanarak ben gelemem dediğimde boş gözlerle bana bakan insanları görür üzülürdüm. ki ben 9 yıl önce doğmadım. özgürce gezip tozduğum lise üniversite anılarım var benim. beni bin yıldır tanıyan insanların anlayamayan bakışlarından çok yoruldum. artık anlatmayacağım. gelmiyorum. bitti. arkadaşlığım biterse de bitsin. daha önce gelemem demeye utandığım için yalan söylediğim arkadaşım yakalamıştı beni, bitti arkadaşlığımız. öyle de bitiyor böyle de işte.
bu dertten muzdarip çok iyi bilen çok yakın bi arkadaşıma yazdım akşam, okudu cevap vermedi. müsait değil demek ki dedim geçtim. bi kaç saat sonra ortak bir grubumuza geyik bir ses atmış. ben de özelden ''bari yalandan boşver takma yazsaydın be dsfgfd'' yazdım benim de kötü bir günüm, 7/24 seni teselli edemem dedi. vay be..
neden bu kadar uzun yazdım çünkü kimseye anlatmayacağım. çünkü ben dün annem tarafından 48 yerimden bıçaklandım. ve işin kötü tarafı akşam seve seve yine o eve döneceğim. babama üzüldüm adam 65 yıllık annesini kaybetti 1 hafta önce, evinde karısıyla kızı birbirine girmiş, üzülerek baktı sadece bize.
ben artık kimseye hiçbir şey anlatmayacağım.
