15 Haziran 2023, Perşembe
saat: 05:26
Acaba, tüm dunyani hayatını sıfırlayıp yeni bir hayata başlamak nasıl olur diye düşünüyorum bazen. Geçmiş ile olan tüm bağlarını tam olarak koparmak. Aslında yeni bir hayata başlamaktan ziyade geçmişten kopmak kısmı aklımı kurcalayan. Acaba tertemiz bir vicdanla, hiç bir suçluluk hissetmeden yaşamak mümkün olur mu?
Bence olmalı yani. Düşünsene aslında bugüne kadar kaç yüzlerce bağ koptu, hiç bir vicdani hesaplaşma duyuyor musun? Ben duymuyorum.
Aklına da gelmesinler ama, ya da rüyalarına. O mümkün mü acaba?
Tabii bu soruna iten, aslında bütün bağlarım koptu. Ailem de dahil, eski arkadaşlarım, flortlerim, hocalarım, hepsi ile bambaşka insanlarız artık.
Bazen konuşuyorum, bazen ziyaretime geliyorlar, bazen bir yerden hayatıma tutunuyorlar ve ben artık hemen hemen hiç zevk alamama ya başladım. Geçmişinden kalan her insan hayatına bir yük gibi. Zorunluluktan vakit geçiriyorum, muhabbetleri açmıyor, saçma salak dertleri hiç değişmiyor, hiç evrilmiyorlar ...
Bir dönem kendimi sucladim, sonuçta tabii ki her yapılan tercihin yeni bir gerçeklik yarattığı öğretisini benimsemiş biri olarak, fakat bir taraftan da bunun da boş bir tartışma olduğunu biliyorum.
Yeni insanlarla tanışmak yeni bağlar kurmak falan gözümde pek büyümüyor. Aslında bağ kurmanın malca bir şey olduğunu sonunda anlatabildim sanıyorum. Bağ kuruyoruz falan derken, aslında bir insanın bir yanına bir ip bağlayıp diğer ucunu da kendimize bağlayıp o insanı çekmeye çalışıyoruz. Ve o insanın hayatındaki herkes de aynı şeyi yapıyor. Sonuçta ya insanların kolu bacağı kopuyor, ya da kimse bir yere hareket edemiyor.
Ama ben hareket etmeyi seviyorum, üstelik özgürce, kimseyi suruklemeden.
Yani varsın yeni bağlar kurmayivereyim, ne güzel tüm sayfa bana kalır.
Acaba Türkiye'nin o herşeye aşırı önem atfedilen ama önem atfedilenlerin altının boş bırakıldığı Akdeniz havasında pismekten mi böyle dertlerim. Hani hep 18 yaşında çocuğunu kapı önüne koyan Avrupalı ana baba tiplemesinin, bu hareketi aslında istemeye istemeye ama çocuğunun geleceğini düşündüğü için yaptığını düşünüyordum ya, o benim kendi benzetesim mi idi acaba?
Belki de adamlarda gerçekten de o gamsizlik var, ve belki de bundan memnunlar. Çünkü İnan dostum, kimsenin sıkıştırdığı yok ama ben bütün baglarimdan bıktım. Şöyle radikal bir biçimde silinip gitsem hani, sonra çok mu vicdan yaparım acaba?
