20 Eylül 2023, Çarşamba
saat: 09:52
"Gü gü gü güüüüünaayyyyydddıııınnnnnn" diye ofise girdiğim sabahları özledim.
Erkenden kalkıp kızımın kahvaltısını hazırlamayı, saçlarını ördükten sonra ensesine öpücük kondurmayı, annemin tükenmek bilmeyen söylenmelerini sabah akşam, babamın huysuz ve aksi içinden konuşmalarını... hepsini özledim.
40'ına merdiven dayamış ben, bugün yine o "arada kalmışlık sebebiyle karar verememe" sendromu yaşıyorum.
Kızımın geleceği ve kendi mutluluğum için Urla'da devam edip bir süre kızımdan ayrı mı kalmalıyım, yoksa zaten babasız büyüyen kızımı bir de annesiz bırakmamak için Adana'ya geri mi dönmeliyim?
Hasret dayanılır gibi değil. Ateşi çıktığında yanında sarılacak bir annesi olmadığı için ağlayamayan bir çocuk düşün... düşündün mü? Benim yüreğim kaldırmıyor!?
Aksi gibi Bay G. de gün geçtikçe duyarsız ve daha az umursar oldu "ikimiz" ile ilgili durumları.
Mesela bu umursamaz ve düşüncesiz durumlara minnacık bir örnek bırakalım şuraya;
Dün gece geç vakte kadar karavanda çalıştıkları için Hakan abi ile bana gelmelerini, bir de bu saatte yemek derdine düşmemelerini söyledim. Geldiler. Misss gibi muzlu ekmeğim de vardı yemeğin yanında. Yedikten sonra kahve, muhabbet ve sonra Hakan abi gider ben de yarın sabaha hazır olmak için bir duş alıp uykuya dalarım diye düşünüyordum.
Öyle olmadı..
Saat 01:06 da artık yorgunluğa dayanamayarak "Abi müsaadenle ben uyumaya gidiyorum" dedim, bunu söylerken beklentim "Aaa geç olmuş ya ben de evime gideyim" demesiydi. Bay G. Adamın iki kere evine gitme girişimine OTUR YAAA DAHA İŞYİ BİŞR İŞİN Mİ VAR!? diyerek set çekti. Gözünün içine baktımsa da nafile....
Neyse, odaya girip mesaj attım Bay G.ye "Çok fazla ses var uyuyamıyorum, sabah erkenden kalkıp işe gidecegim biliyorsun değil mi?" ve Bay G. den mesajıma cevap "TAMAM" ses biraz kısıldı mesajın akabinde...
Dün gece HİÇ ama HİÇ uyuyamadım. Çok sınırlı birlikte uyuyabildiğim sevgilim artık yatağa geldiğinde yüzüne bakmıyorum. (sinirden)
Tüm bunlar yetmezmiş gibi sabah işe gitmek için hazırlanırken bana " BU NE YAAAAA SICAKTAN UYUYAMADIM HER YERİ KAPATMIŞSIN" diye isyan etti.
Öpmeden işe gitmeyen ben, yine yüzüne bakmayarak sert bir kapı çarpışla çıktım evden. kendi evimden....
Şeytanıma uyup GEMİLERİ YAKASIM var.
Bir de senelerdir SOSYOLOG olcam, olamıyorum. Bunun derdi de ayrı geriyor.
Bir galon türk kahvesi ile bugün için yazı çizi meditasyonuna son veriyorum.
Hoş Kal, Hep.
