15 Ocak 2024, Pazar
saat: 00:49
karıma babamın ve sülalenin olduğu toprakları beğendiremiyorum. hatta onları bile komple tam olarak benimsetip beğendiremiyorum.
babama kendimi beğendiremiyorum. adam için tek kıstas bu yaştan sonra doktor falan olmam heralde. Para kazansam onunla tatmin olmuyor, dünyayı gezip iş yapsam, 30 ülke gezsem, evlensem, huzur içinde yaşasam tatmin olmuyor. hep bi "çok biliyon yaraaam" havasında bana karşı. gelmişim 30 ların sonuna hala daha bana dalyarak dalyarak konuşmalar.
hanıma diyorum dünyada küresel kaos çıksa toplarız sevdiklerimi değirmendere dağlarına gideriz orada akraba eş dost sülalenin evlerinde kaos bitene kadar saklanırız. yok diyo onun oraya gitme ihtimali o kadar imkansız ki bana sunduğu hikayeye bak.
baldızımın eski eşinin gökçeada'da evi varmış, baldızımla 2 yeğenime orayı tahsis edermiş onlarla birlikte orada yaşarmışız. bu kadar prodüksiyonu yapacak olan adam milyonların içinde 2 yeğeni için 1000 lira nafaka ödememek için 40 takla atıyor :)
bu arada ben onun anası baldızım yeğenlerle kalıcam ama babamı teyzemleri falan arada görmeye gidicekmişim gökçeada'dan.
yarabbim ben bu insanları hakedecek ne yaptım ya. en son banu'ya da yol verme sebebim anasını ziyarete taaa denizli'lere gidip dönüş yolunda babama uğradığımızda 1 gece bile kalmadan dönmek istemesiydi. bu arada anasıyla 3 hafta falan göt kadar evde yaşadım sırf banu yurtdışından yeni dönmüştük özlemiştir falan diye.
yarın böyle arabaya atlayıp 50 gram mari alıp, teyzeme yerleşip oradan hayatımı sürdürmek istiyorum. tuzla'da falan teyzesiyle yaşayan 40 lı yaşlarda dul birey olmak eminim şu yaşanan aşağılayıcı bi çok şeyden daha kötü değildir. en yakınında en sevdiğin ve en sevdiğini düşündüğün insanların sana kompleksle, eski kinlerle falan yaklaşması tahammül edilir gibi değil cidden.
ben bunları atlatırım da içimde olan kırgınlıkları nereme sokucam cidden bilmiyorum.
