23 Mart 2024, Cumartesi
saat: 01:38
Tam yatmaya gidiyordum ki Arya ağladı kucağımda bir süre nefesimi tutarak koklayarak allahım nolur diye dualar ederek salladım. Uyudu. Yatağına koydum ve yatak odasından çıktım. Gidip yatmaya korkuyorum. Yatak çok ses çıkarıyor. Birkaç dakika daha bekliyim. Dalsın öyle gideyim. Çok uykum var. Üü. Neyse yarın sabah Çadocum kahvaltısını yaptırcak. Ben uyucam. Nyeh nyeh.
Portekiz konusunun ciddiye binmesi beni çok heyecanlandırıyor. Başvurmamıza az kaldı. Evrakları toplamaya başlıyoruz. Hadi hayırlısı. Avrupa’yı çok özledim. İnşallah başarırız.
saat: 01:53
Canım kızım,
Bu gece duygusal bir ponçiğim. Heyecandan mı tedirginlikten mi duygu selinden mi uyuyamıyorum... Bu gece ilk kez bizimle aynı odada uyumuyorsun, kendi odanda uyuyorsun. Bu akşam iftara anneannen, deden, Melda teyzen, Müge teyzen, Gürkan enişten ve İnci geldi. Müge teyzenler gidince biz senin yatağını küçük odaya taşıdık. Ve seni orada uyuttum, yatağına yatırdım. Bakalım bu gece nasıl geçecek. Odanda uyuman hepimizin konforu açısından bir gelişme. Kıpırdadığımızda, baban horladığında hemen uyanıyordun. Zaten gece kalkmak tuvalete gitmek falan bir hayaldi :D Sen uyuduktan birkaç saat sonra biz yatıyorduk ve yatmak bir işkenceydi. Çünkü yataktan çat çut diye ses geliyordu yatağa girerken sen ya uyanıyordun ya da uykun hafifliyordu. Ama bu işin bir de duygusal boyutu var. Doğduğundan beri ilk kez bizimle aynı odada uyumuyorsun ve bu büyüdüğün anlamına geliyor. Gözlerim doluyor. Annelik çok ilginç. Hem yavrun büyüsün istiyorsun, hem de bu tatlı zamanlar hiç geçmesin. Hiçbir halini unutmak istemiyorum. Seni çok seviyorum bebeğim.
