25 Nisan 2024, Perşembe
saat: 21:13
karışık bir zaman günce.
25 yıldır ilk defa aynaya baktığımda kendimden utanmıyorum. üstümden kalkan yük ağırlığıyla orantısız bir şekilde beni hafifletti. ama artık saklanamayacağım gerçeği var şimdi de. kendimle yüzleşmeyi başardım, şimdi dünyanın geri kalanıyla yüzleşmem gerekiyor. neyse ki arkadaşlarım harika insanlar, iyi ki varlar.
öte yandan annem inatla ölmeye niyetli. ben ise onun yasını çoktan tuttum galiba, tanıdığım insanı kaybedeli çok oldu çünkü. artık sadece düpedüz saçmalıyor. ağzından çıkanı kulağı duymadığı gibi bir söylediğini de 10 saniye sonra inkar ediyor. yanındaki bakıcı kadıncağıza da çok kötü davranıyor, bakalım ne kadar dayanacak? bağımlılık bu kadar korkunç ve iğrenç bir şeymiş diyebiliyorum sadece. bakalım daha kendine de bize de ne kadar eziyet edecek?
bahar depresyonum geldi tabii ki bu arada. neyse ki daha börtüböcek basmadı ortalığı, hiç olmazsa arada çıkıp biraz bahçeyi eşeleyebiliyorum. ilk defa içerideki domates fidelerim adam gibi büyüyor, ama bu sefer de erken ektim galiba tohumları, daha bahçeye aktarmaya haftalar var. onun dışında elimi attığım her iş tabii ki dökülüyor, sürekli kaş yapayım derken göz çıkarıyorum. bir taşın altına girip sonbahara kadar çıkmayasım var.
