28 Nisan 2024, Pazar
saat: 02:34
Çok saçma ama şuna adım gibi eminim bununla değil başkasıyla evlenseydim de yine aynı şeyleri yaşayacaktım.
Evlilik müessesi içinde zerre pozitiflik barındırmayan bir ilişki. Zaten genç kızken de anneme hep “yıllarca aynı insanla yaşamaya nasıl evet diyecek kadar çıldırdın?” diye sorardım. Ben o kafaya nasıl geldim, kimin “evde kaldın” nidalarına kulak astım bilmiyorum. Çocuklarım olmasa düpedüz en aptal kararlarımdan biri olduğunu söyleyebilirim. Ben evlilik insanı değilimki ya!
Öyleysem de bu adamla değil olduğum net! 16 senedir içimi kemiren bir kurt gibi, hep negatif, kompleksli, narsist, sürekli durmadan kendini bağırarak haklı çıkaran dengesizin teki. Sonra dönüp günün sonunda “ama seni aldatmıyor” “ama iyi bir baba” “ama çok merhametli” “ama çok iyi bir insan”
İyi de abi bunlar yaptıklarını çekmeye değer kılmıyorki!
Üç senedir koltukta uyuyorum, sadece sarhoşken nadiren beraber oluyoruz. Kendimi magmaya gönderdim.
Aslında yoğum ben.
