22 Aralık 2024, Pazar
saat: 20:17
Geçen hafta ufaklığın okulda bir yarışması vardı. Geçen yıl kıl payı birinciliği kaçırdığı için aşırı hırs yapmıştı, bu yıl yine kaçırıp üzülmesin diye birkaç gün beraber çalıştık. Öyle oturup düzenli çalışmak gibi değil de her aklımıza geldiğinde 10-15 dk kelime çalıştık filan.
Neyse yarışma günü sabah gitti okula, akşam koşarak geldi anneee birinci oldum diye. Bir mutlu bir mutlu, ben de sevindim geçen yıl kendine aşırı güvenip çalışmamıştı, bu yıl çalışmanın sonucunu da görmüş oldu diye.
Bizimkilere anlattı, herkes kutladı, dün gidip uzun zamandır istediği bir oyuncağı aldık beraber.
Az önce okulun paylaştığı bir postu gördüm. Post bu yarışmayla ilgili ama bizimki postta kenarda köşede falan görünüyor. Allah allah dedim acaba D neden yok fotoğraflarda. Hani birincinin bir fotoğrafı konur yani değil mi. Bir anda dank etti kafama, demek ki birinci olmamış! Ama tüm o süreç, mutlu mutlu koşarak gelmesi, bize detaylıca anlatması, mutlu mutlu hediye almamız filan. Çağırdım yanıma, kucağıma oturtup dedim ki sana bir soru sorcam ve cevabını hiç yargılamicam, doğruyu söyle tamam mı. Yarışmada kaçıncı oldun? Hatırlamıyorum deyince eh dedim belli oldu, demek ki cidden kazanamamış.Dedim neden bize gelip birinci olduğunu söyledin? Bilmiyorum dedi. Daha 8 yaşında minik çocuk niye böyle yalan söyler ki? Ben mi baskı yapıyorum acaba farkında olmadan? Ama kendi de biraz hırslı yaşıtlrından iyi olmak istiyor pek çok konuda. Yaptığının yanlış olduğunun farkında, bir saat ağladı ama canım çok sıkıldı bu duruma. KArnımda koca bir taş var, üstüme öküz oturdu sanki.
Evde herkes hasta bu arada, bok gibi bir hafta sonu oldu.
