19 Ocak 2025, Pazar
saat: 04:10
Kurtuldum. 25 senedir üstümde taşıdığım yükü attım.
Whatsappta bir grup açtım. Beni susturan bütün aile bireyleriyle beraber, hem hiçbir şey bilmeyen abimi hem de canımın bir parçası, kardeş yarım kuzenimi de ekledim. Yıllardır o iğrenç yaratık ona da bir şey yapmış mıdır diye düşünüp kafayı yedim. En çok onun hakkıydı bilmek.
Herkese kızgın, herkese kırgın içimdeki o çocuk ne söylemek istiyorsa arkasını düşünmeden olduğu gibi yazdım yolladım. Mesajı gönderdikten sonra sudan çıkmış balık gibi titredi bütün vücudum, ellerim kasıldı, buz gibi oldu ve öğürmeye başladım. Nasıl taşıdım bunu yıllarca bilmiyorum.
Aile olarak gördüğüm, beni korumak yerine susturan bu insanları affedemiyorum.
Teyzem tabiki haberi yokmuş da, yanlış yönlendirilmiş de vs gibi mesajlar attı. Yalan. Yalan söylüyor.. kızını kaybetmemek için üç sene sonra duydum diyor. O da yalan… olaydan 7-8 ay sonra bana sorduğunda açık açık anlattım, atarım kendimi burdan dedi. Hayatıma bak..
Sindirilmişliğime mi kızayım, herkesin çıkarları için beni yok saymasına mı.. tehditlere mi..
oh beee ohhh kurtuldum. Artık o herifi görmek zorunda değilim. Görsem bile o pislik elini bana uzatamayacak. Pis iğrenç yaratık! Hala abime mesaj atma cürretini görüyor kendinde.
Kendime de çok kızgındım sustuğum için.
Artık kendimi yeniden sevebilirim.. kendimi iyileştirebilirim.. ve beni zerre umursamayan aile dediklerimle görüşmek zorunda değilim. Bitti. Kurtuldum.
Sadece kuzenimi düşünüyorum. Zor evet ama o da iyileşecek.. bu sefer yaralarını saracak kişi ben olmayacağım ama geçecek. Teyzem ona yine doğruları söylemiyor ama o bir gün her şeyin doğrusunu öğrenecek.
Dağıldım biraz, dalgınım da ama geçecek..
o küçük kız beni affetti. Ben de onu görmeyi seçtim..
Teşekkür ederim Allah ım bana bu gücü ve cesareti verdiğin için. Artık özgürüm bu acıdan.
