26 Ocak 2025, Pazar
saat: 17:37
O gece bütün hareketlerini ve cümlelerini sorgulamıştım. Yalnızca bir an için ona inanmıştım. Bana sarılırken bir yandan da baş parmakları ile beni okşuyordu. O an "bu adam doğruyu söylüyor galiba" dedim. İnsan ancak karşısındakine duyguları yoğun bir şekilde aktığında öyle dokunabilirdi. Sevgi dilimiyiz aynıydı.
Kasımda onu yanlışlıkla aradığım günden itibaren kokular, temaslar, yüz hatları, mimikler her şey sanki bir gün önce yaşanmış gibi birer birer ortaya dökülüvermeye başladı.
Bir tek bana nasıl dokunduğunu unutmuşum. Dün aniden aklıma geliverdi. Voltran mı tamamlandı? Herhalde hatırlamadığım bir tek bu detay kalmıştı.
İnsanoğlunun böyle bir detayı bir sene sonra bile hatırlayabiliyor olması bence saplantı değil. Anlamlı. Herkes böyle dokunuşları özel bir yere koymalı. Yoksa insan olmanın ne anlamı var?
Fırtınalardan kurtar beni ya, batırma gemilerimi.
Batırmazsın gemilerimi...
