15 Haziran 2025, Pazar
saat: 21:32
Çok zorlanıyorum. Çocuk büyütmenin zorluğu hep ilerideki seviyelerde bence. En başta başlarken zor geliyor oysa. Ama görüyorsun ki her yeni yaş bambaşka zorluklarla geliyor. Aslında herkesin söylediği o meşhur klişe cümle “sen daha büyüyünce göreceksin derdi, şimdi küçük derdi mi var sanki” bir anda gerçeğe dönüşüyor sanki insanın hayatında. Çocuk bu diyorum, insan. Saksı da biber büyütmüyorsun ki. İlla ki uğraştıracak, yoracak, üzecek, sevindirecek. Halden hale koyacak seni. Ee zaten tadı da orada. Sonra da şeytan geliyor heralde tepeme saçmalama be salak ile başlayan bir sürü olumsuz cümleyi beyninimin içine yerleştiriyor. Uymuyorum şeytana çoğu zaman ama çok zorlanıyorum. Çok büyük bir savaş veriyorum. Ve yalnızım. Görünürde değil bu yalnızlık. İçim yalnız. Kimseye anlatamadığım kimsenin beni anlamayacağını düşündüğüm bir yalnızlık. Hayattaki en büyük sınavım sanıyorum bu yalnızlık. Eğer bu sınavı geçebilirsem sonrası heralde bayağ düzlük, yeşillik, ovalar, denizler falan. Ama tabi bide geçememe kısmı var. Onun sonucu ne, öngöremiyorum. Şu an ki yaşadığım bu bok histen daha kötüsü olmaz inşallah.
