22 Ağustos 2025, Cuma
saat: 10:04
Bugün deniz kenarına gittim. Aslında gitmeyi planlamıyordum ama içimde bir his vardı; sanki beni bir şey çağırıyordu. Hareket ettim, tek başıma, sessizce. Deniz kenarına vardığımda her şeyin biraz garip olduğunu fark ettim. Havanın normalden daha soğuk olması, suyun yüzeyinin bir garip opaklıkla kaplanması… Gözlerimi ne kadar zorlasam da derinlere bakmak imkansızdı.
Deniz, hiç olmadığı kadar kararmıştı. Hatta tam anlamıyla kirliydi. Yüzeyde döküntüler, eski ağaç dalları ve bilinmeyen nesneler sürükleniyordu. Ama buna rağmen, o an bir çekim gücü vardı. Sanki deniz bana bir şeyler fısıldıyordu. Bir tür mistik bir etkiydi. İlk başta korktum, ama içimdeki ses bana kalmamı söyledi. Belki de bu, denizin bir sırra sahip olduğu anın ta kendisiydi.
Yaklaşık yarım saat boyunca sadece denizi izledim. Su, hiç beklemediğim bir şekilde, bazen sakinleşiyor, bazen fırtınalı bir ruh hali alıyordu. Her dalga, bana geçmişin kaybolmuş hatıralarını hatırlatıyordu. Denizin içinde kaybolmuş şeylerin, geçmişin gölgelerinin gizli olduğuna inanıyordum.
Bir an denizin sesiyle bütünleştiğimi hissettim. Artık dalgaların gürültüsü değil, o derin sessizliğin çağrısıydı. İçimde bir boşluk oluştu; ne korku ne de huzur vardı, sadece bir bilinçaltı huzursuzluğu. Kötü bir şeylerin geldiği hissini taşıyan bir sükunet vardı, sanki deniz bana geri dönmeyeceğimi ima ediyordu.
Derinlerde ne olduğunu bilmesem de, bu karanlık suyun içinde bir tür güç vardı. Kirli, bulanık ve belirsiz, ama yine de bir büyü. İnsan bazen bu tür yerlerde kaybolduğunda, dünyadan bir nebze uzaklaşmış olur gibi hissediyor. Belki de bu, bir tür varoluşsal deneyimdi.
Saatlerce o kenarda bekledim. Bir an, suyun içine adım atmayı düşündüm. Hemen sonra, bir dalga geldi, beni geri itti. Sanki deniz, benden bir şeyler almak ister gibi. Ama kabul etmedim. Geri adım attım, denize veda ettim. O an, içimde bir şey değişmişti. Kirli, sakin, ve derin denizin bana bırakıp gittiği sadece bir hissiyat değil, bir farkındalıktı.
Geriye dönerken, sanki denizle aramızda bir anlaşma vardı. Kirli, ama kadim bir sırla dolu… Belki de bu sırları çözmem gerekecek, belki de onları olduğu gibi bırakmak.
