25 Ağustos 2025, Pazartesi
saat: 18:48
Selam Günce,
Bir hafta geçti son yazmamdan beri.
Olaylar kısacası tahmin ettiğim gibi oldu. Cesaret edemedim tavır almaya. Ama içimden birşeyler koptu. Açıklayamam nasıl. Artık ailemle aramda görünmeyen daha büyük bir boşluk var. Tabii ki bir anda silip atma olayına giremem. Ama kendimi korumak için artık birşey anlatacağımı sanmam.
Gelelim başka mevzulara.
İşi rolantide yapıyorum yine. İş yürüyor bir şekilde ama ben oralı değilim. İşte siparişler geliyor gidiyor bişeyler oluyor ama minimal efor harcıyorum. Ha bu arada hergün spora gidiyorum. Sanırım en iyi tarafı bu oldu. Orda da sabırsızım :) Artık spora gitmedeiğimde rahatsız hissetmeye başladım.
Gelelim kendime kalma serüvenine.
Merak ediyorum, zorunluluktan mı yoksa tercih olarak mı yanlızlığı seçiyorum. Sanırım sıkıldığımda zorunluluk gibi geliyor, eğlendiğimde iste kendi tercihim. Tabii kendimin en büyük eleştirmeni olarak hep negatif yönleri düşünüyorum. Terapistim kendimle gurur duyduğum şeyleri her gün yazmamı istedi. İnanmayarak, zorlayarak yazıyordum bişeyler de artık saçma gelmeye başladı. yok neymiş yatağımı topladım, kahvaltı hazırladım...
Ha.. Bir aydınlanma yaşadım yine.
Ben gerçekten hayattan zevk almıyorum günce. Öylesine yaşıyorum. Birinin beni yönlendirmesine sanırım o kadar alışmışım ki... Yıllardır.. kendi başıma birşey yapmak istemiyorum. yapsam da sıkıcı şeyler.
Neden G, bu kadar bağlandığımı az çok anlıyorum. İkinci günde kendi ipleri eline aldı, ben dana geliyim dedi. ben çağırmadan.. sonra şuraya gidelim buraya gidelim..
Şimdi birkaç sevgili adayı ile konuşmaya çalışıyorum. Muhabbet hiç ilerlemiyor günce. Paylaşacağım birşey yok sanırım. Bu da beni biraz daha umutsuz yapıyor. Bir kişi değil ki. Kaç kişiyle denedim konuşmayı. Yürümüyor işte.
son 2 ayda 8 date e çıktım desem. 1 tanesi yürümedi :)
yani 2. gelmedi... Ha mutsuz muyum yürümedi diye, hayır. Zaten ben eğlenmedim. Ama şimdi numaralar ile konuşunca sanırım sorun karşıda değil gibi.
Çözmek lazım birşeyleri.... Mümkün mü? Değer mi bu saatten sonra?..
Çok uğraşıyorum, çok kavga ediyorum kendimle. Az biraz sevebilseydim kendimi fena mı olurdu.
Niye bu kadar zor ki kendini sevmek.
saat: 14:11
Ben anlayamıyorum,
2.5 aylık ilişkiyi unutmak ne kadar alır?...
Bugün tam bir ay oldu konuşmayı keseli.
Allahın her günü nasıl aklıma gelebilir, Bugün daha bir zor oluyor niyeyse.
Off hatırlamak istemiyordum ama izlediğim her film, dinlediğim her şarkı onu hatırlatmak mı zorunda?.
En azından artık instagramına bakmıyorum..
Sanırım yalnızlık hiç bana göre değil. Ne işyerinde biri var ne de etrafımda devamlı görüştüğüm birisi. Üç gündür gym dışında insanla görüşmedim sanırım.
Belki de ailem haklıdır.
Bana göre değildir buralar. Gidip memlekete günde 12 saat beyinsiz kölelik yapmak burda günde 4 saat çalışıp kalan sürede kafamı takmaktan iyidir.
Durup düşününce ikiside saçma..
Düşünmekten yoruldum günce. Artık bu kişisel gelişim videoları falan dinlemek beni çökertiyor. Gücüm kalmadı kendime çeki düzen vermeye çalışmaktan. Her Allah'ın günü kendimle kavga etmek istemiyorum. Sabah kalkıp iş yapmak için kendimde motivasyon arayışım bitene kadar öğlen oluyor. sonra bir iki mail attım tamam gün bitti. yine hiçbirşey yapmamış hissi.
Rinse and repeat. Until its too late.
